به بعضی رابطه ها ک نگاه میکنم، فکری میشم که ما آدم ها دنبال چی هستیم؟ یعنی اینکه چطور بعضی ها در یک زمان واحد با دو یا سه نفر و حتی بیشتر رابطه دارند و کاملا هم راضی اند و این رو ب هوش و ت نسبت میدن. و ب قول خودشون همیشه چند نفر رو توی آب نمک دارند! برام سوال پیش میاد ک هدف چیه؟ تهش کجاست؟ نمیدونم چرا حس میکنم حتی توی دوست داشتن و دوست داشته شدن هم حریصیم. یعنی حتی به اینکه یک نفر ما رو دوست داشته باشه راضی نیستیم و نمیشیم.
دیروز همین جوری که کانال های تلگرام رو بالا پایین میکردم و سعی میکردم عدد جلوی کانال ها رو با سین کردن پیام ها از جلوی دست و پا بردارم. یه جمله خورد به چشمم که نویسنده شو هم نمی شناختم، نوشته بود که: آدم ها به نیازهاشون می رسند نه به خواسته هاشون! اسکرول کردم بالا ولی دوباره برگشتم. یعنی چی؟ فکری شدم. تا شب ذهنم درگیر بود. وقتی ب گذشته نگاه کردم دیدم پربیراه هم نمیگه. چه بسا چیزهایی که خواستیم ولی تا یه حد بهشون رسیدیم یا اصلا نرسیدیم و بعد فهمیدیم اصلا
درباره این سایت